ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ

αγωνιστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.

paremvaseis.de@gmail.com         http://www.paremvaseis.org            τηλ. 210 3318624

Αθήνα, 24-3-2011

Συλλήψεις εκπαιδευτικών κατά τη μαθητική παρέλαση

Στη σημερινή μαθητική παρέλαση της Αθήνας συνελήφθησαν οκτώ εκπαιδευτικοί. Μπροστά σε έντρομα μάτια μαθητών και περαστικών, οι δυνάμεις καταστολής όχι μόνο απαγόρευσαν στους συναδέλφους το θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα της διαμαρτυρίας, αλλά προχώρησαν κιόλας σε αναίτια, αυθαίρετη και βίαιη στέρηση της ελευθερίας τους.

Είναι γνωστό ότι εκπαιδευτικοί και καλλιτέχνες θα πρόβαιναν σήμερα, κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης, σε ειρηνική παράσταση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, μπροστά από την εξέδρα των επισήμων στον Άγνωστο Στρατιώτη, διαμαρτυρόμενοι ενάντια στις καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων και τις αντιδραστικές παρεμβάσεις που συντελούνται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, θίγοντας βάναυσα όχι μόνο τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, αλλά κυρίως την ποιότητα της εκπαίδευσης, με ολέθρια αποτελέσματα για τις συνθήκες μάθησης και τη μόρφωση των παιδιών μας. Όμως στην Ελλάδα του ΔΝΤ, της ΕΕ και του Μνημονίου τίποτε δεν επιτρέπεται να χαλάει τη «βιτρίνα», την …καλή εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Τι κι αν οι κυβερνητικές αποφάσεις ξεθεμελιώνουν μορφωτικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών, κατακτημένα με αιματηρούς αγώνες και θυσίες δεκαετιών; Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να παρελάσουν μπροστά από τους δημίους των σχολείων τους, εθνικά υπερήφανοι και χωρίς διαμαρτυρίες, ήρεμοι και τακτικοί σα να μην τρέχει τίποτε.

Ήταν τέτοια η πρεμούρα της κυβέρνησης να διαφυλάξει τη στημένη εικόνα εύρυθμης λειτουργίας και συναίνεσης, ώστε προχώρησαν σε προληπτικές(!) συλλήψεις εκπαιδευτικών όχι μόνο στον ευρύτερο χώρο του Άγνωστου Στρατιώτη, αλλά και στα γραφεία της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας (ΔΟΕ) μερικά τετράγωνα πιο κάτω... Βάσει ποιας λογικής και ποιών πληροφοριών είναι άγνωστο. Όμως αξίζει να σημειωθεί ότι στη σύγχρονη τάχα δημοκρατική Ελλάδα οι πρακτικές της ασφαλίτικης παρακολούθησης και απαγωγής (ουσιαστικά) επιφυλάσσονται όχι μόνο απέναντι σε υπόπτους κακουργηματικών πράξεων, αλλά και σε αγωνιζόμενους πολίτες που διαδηλώνουν ειρηνικά. Απόδειξη ότι οι συλλήψεις ήταν εντελώς αβάσιμες αποτελεί το γεγονός ότι όλοι οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι όταν το πανηγύρι είχε τελειώσει και η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είχε επιτέλους καταφέρει να κάνει μια δημόσια εμφάνιση χωρίς να αποδοκιμαστεί από τους παριστάμενους.

Καταγγέλλουμε τους Υπουργούς Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη για την αντιδημοκρατική εκτροπή. Ας μας συλλάβουν όλους. Δε μας τρομάζουν! Θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους, στον αγώνα για το σχολείο των αναγκών και των ονείρων μας.

Οργάνωση – Αντίσταση – Ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ και του ΔΝΤ!

Όλοι, όλες στην απεργία της 30^ης Μάρτη.

ANTIΣTAΣH KAI OPΓANΩΣH απέναντι στην πολιτική του Mνημονίου

H καμπάνα χτύπησε για όλους! Kανείς δεν εξαιρείται και όσοι πανηγυρίζουν γιατί δεν βρίσκονται στη «λίστα θανάτου» είναι βαθειά νυχτωμένοι. H κυβερνητική πολιτική είναι σαν τη ραδιενέργεια! Θα χτυπήσει όλους.
Aπό τα 16.000 σχολεία της χώρας μας (δημοτικά - γυμνάσια - λύκεια) συγχωνεύονται ή καταργούνται τα 2.000 (ποσοστό 12,5%).
Στην A’/βάθμια εκπαίδευση «συγχωνεύονται 1523 και 410 στη B’/βάθμια. H ανεκδιήγητη υφυπουργός μίλησε για εύρωστα σχολεία που θα δημιουργηθούν. Tα υπόλοιπα είναι άρρωστα!; και προσπάθησε με προνομιακές συνεντεύξεις να μας πείσει πως τα κριτήρια των καταργήσεων - συγχωνεύσεων δεν είναι οικονομικά μα παιδαγωγικά. Mε τσάτρα-πάτρα ελληνικά μας «ανέλυσε» πως το νέο σχολείο έχει ανάγκη την ψηφιακότητα και τις νέες πληροφορίες!! Ψέμματα. Tο νέο σχολείο βρίσκεται στον «αστερισμό του Mνημονίου» και στην εποχή του Kαλλικράτη «γι’ αυτό είναι φθηνό, ευέλικτο, χειραγωγούμενο. Θέλει σκυφτούς δασκάλους για να βγάλει ραγιάδες-μαθητές. Έχει στη σημαία του περικοπές, αυταρχισμό, πληροφορίες αντί για γνώση, ανταγωνισμό αντί για άμιλλα, αγορά αντί για κοινωνία!
Eίναι σχολείο φυλακή για ν’ αντιστοιχηθεί σε εργασία - μεσαίωνα.
Tο νέο σχολείο είναι παλιό!
H κυβέρνηση του ΠAΣOK δεσμεύτηκε να πουλήσει «τ’ ασημικά» της χώρας για να μαζέψει 50 δις (!) να τσακίσει τα μεροκάματα - συντάξεις - ταμεία, να ιδιωτικοποιήσει το σύμπαν, για να έχουμε τη θηλιά του δανείου στον αιώνα τον άπαντα. «Aλλά δεσμεύτηκε ν’ αλλάξει και τον χάρτη της εκπαίδευσης αψηφώντας από το λαό και τη νεολαία ότι καταχτήθηκε τον 20ό αιώνα μ’ αίμα και θυσίες. Έτσι σκοπεύει στο δωρεάν και κοινωνικό χαρακτήρα της παιδείας, καταργεί το άσυλο στα πανεπιστήμια συκοφαντεί ό,τι είναι δημόσιο για να βρει «πρόθυμους - συνεργάτες» στην κοινωνία, κλείνει σχολεία, ανοίγει φυλακές... Ποιος πιστεύει στ’ αλήθεια ότι η κυβέρνηση έκλεισε σχολεία για το... καλό μας;
Διότι την ίδια ώρα επειδή ξεπληρώνει γραμμάτια στο ευρωπαϊκό και ντόπιο κεφάλαιο (οι τράπεζες πήραν σε μία τριετία 70 δις), αυξάνει το ΦΠA, κλείνει νοσοκομεία και KAΠH, βάζει χέρι στην περιουσία των ταμείων, τσακίζει το οχτάωρο, πριμοδοτεί τους φασίστες, σκοπεύει μετανάστες, υποθηκεύει τη χώρα και το μέλλον της νεολαίας. Eίναι η πιο επικίνδυνη κυβέρνηση των τελευταίων 40 χρόνων. Πρέπει να ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική και κάθε παρόμοια αλλιώς από τα «σπάργανα ως τα σάβανα θα δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί».
H κυβέρνηση του ΠAΣOK (όπως άλλωστε λέει και το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας) «κινεζοποιεί»τη χώρα.
Tα παιδαγωγικά κριτήρια της... Θάτσερ
 Όταν ένα σχολείο σε μία χώρα σαν την πατρίδα μας (ανάγλυφο εδάφους, νησιά, βουνά κ.λπ.) κλείνει, ερημώνει το χωριό, το νησί, η κωμόπολη. Πρέπει να ’ναι κανείς ανόητος ή υποταγμένος (σαν τη Xριστοφιλοπούλου) για να μην καταλαβαίνει ότι η ζωή σ’ έναν τόπο εξαρτάται και από τις υπηρεσίες που διαθέτει... (νοσοκομείο, σχολείο, πρόνοια).
 Eδώ έχουμε συνθήκες οπισθοδρόμησης στη δεκαετία του ’60!!
Για να πας, τότε, στο σχολείο έπρεπε να κάνεις χιλιόμετρα και για να το τελειώσεις έπρεπε ή να φτύσεις αίμα ή να ’χεις γερο πορτοφόλι.
Tο ενιαίο δημόσιο δωρεάν σχολείο των όλων και των ίσων απομακρύνεται.
 Όταν στα σχολεία φοιτούν, κατά μέσο όρο 14% παιδιά αλλοδαπών, ξένων εργατών, τότε ο αριθμός των μαθητών στο τμήμα πρέπει να ’ναι μικρός. Έτσι θα διδαχτεί σωστά το μάθημα, και κυρίως η γλώσσα, και θα γνωρίζει ο δάσκαλος-καθηγητής το ιστορικό του κάθε μαθητή/τριας.
 Όταν ο πολιτικός/κοινωνικός/οικονομικός περίγυρος βαραίνει από την φτώχεια τότε η πολιτεία πρέπει να παίρνει μέτρα υπέρ των φτωχών.
 Tο σχολείο όπως και κάθε κοινωνική υπηρεσία πρέπει να είναι λειτουργικό, να βρίσκεται στη γειτονιά και όχι να συγχωνεύεται σε σχολεία, φαραωνικά, μαμούθ, απρόσωπα και γκρίζα. Tελικά στη γειτονιά θα μείνει μόνο ο... χωροφύλακας, και το κράτος της καταστολής;
 Όταν τα ιδιωτικά φροντιστήρια διαφημίζουν τους λίγους μαθητές στο τμήμα, το YΠEΠΘ θέλει και πάλι να σπάσει το φράγμα των «30 μαθητών» που κέρδισαν με αγώνες οι εκπαιδευτικοί. H εκπαιδευτική κοινότητα αγωνίζεται για 25 μαθητές στο τμήμα σε Γυμνάσια-Λύκεια και 20 στα δημοτικά, για διορισμούς εκπαιδευτικών, για δημόσιο και δωρεάν δωδεκάχρονο σχολείο.
Σ’ αυτόν τον αγώνα θα πάμε όλοι μαζί. Όσοι αναζητούν τη χωριστή πλατεία (σαν τους ανάδελφους του ΠAME/KKE) για να κάνουν κομματική επίδειξη παίζουν το παιχνίδι της E.E. του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων.
Όσοι δίνουν χρονική ανάσα στον Γ. Παπανδρέου (όπως οι οργανώσεις του ΠAΣOK-ΠAΣKE) και σιγομουρμουρίζουν την αγανάκτηση, παίζουν το παιχνίδι της TPOΪKAΣ.
Oι περιφερειάρχες, προϊστάμενοι, κ.λπ. προσπαθούν να αποδειχθούν βασιλικότεροι του βασιλέως. Eίναι χαρακτηριστικό ότι η ΠAΣK Δυτ. Aθήνας καταγγέλλει το Δήμαρχο Iλίου (Zενέτος - ΠAΣOK) γιατί «έσωσε» από τις συγχωνεύσεις 4 σχολεία. O εκπαιδευτικός περιφερειάρχης Kουμέντος αποδεικνύεται ένα σκουριασμένο εξάρτημα που θέλει να υλοποιήσει μία μαύρη πολιτική.
Kαμία αντιδραστική πολιτική δεν είναι ανίκητη
Nα κάνουμε την κοινωνική σπίθα - πυρκαγιά!
Nα οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας σε κάθε σχολείο
και κάθε γειτονιά
Nα ενωθούμε με κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι του λαού μας
Δωρεάν δημόσιο δωδεκάχρονο σχολείο για όλα τα παιδιά
Kάτω οι πολιτικές της φτώχειας και της ανεργίας
Eκπαιδευτικοί - μαθητές - λαός στην πρώτη γραμμή του αγώνα

AΓΩNIΣTIKEΣ ΠAPEMBAΣEIΣ - ΣYΣΠEIPΩΣEIΣ - KINHΣEIΣ EKΠAIΔEYTIKΩN

ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΖΕΙ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ;

ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΖΕΙ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ;

Όταν βλέπεις στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας το διαφημιστικό σποτάκι  για την Ελλάδα που προτείνεται στους μαθητές για τις εκδρομές τους, νιώθεις πραγματικά ότι ζεις σε μια  χώρα  όμορφη:  θάλασσες, λίμνες,  βουνά,  αρχαιότητες, χώροι πολιτισμού, ποδήλατα, άλογα,  σε κάνουν να ανασαίνεις βαθιά πριν βυθιστείς στις άλλες πραγματικότητές της…

Γιατί όταν ακούς την Υπουργό Παιδείας, καταλαβαίνεις ότι κάποιοι ζουν μάλλον κάπου αλλού. Αναρωτιέσαι που ακριβώς : στη χώρα των παραμυθιών ή στο χώρο της εικονικής πραγματικότητας; Η απάντηση δεν είναι εύκολη.

Το τελευταίο ζήτημα που απασχολεί γονείς εκπαιδευτικούς και μαθητές σε όλη την Ελλάδα  είναι οι συγχωνεύσεις σχολείων. Όποια και αν είναι τα κριτήρια των συγχωνεύσεων αυτών, η ιδέα του κλεισίματος ενός σχολείου (γιατί περί αυτού πρόκειται ουσιαστικά και στις συγχωνεύσεις και στις καταργήσεις) δεν μπορεί να  ενθουσιάζει κανέναν άμεσα ενδιαφερόμενο: τους μαθητές που αναγκάζονται να μετακινούνται, τους γονείς που φορτώνονται ένα επιπλέον βάρος (και οικονομικό), τους δασκάλους και καθηγητές που θα φύγουν για άλλη μια περιοδεία όπου βρεθεί (πλέον) θέση.

Ωστόσο, αυτή η πραγματικότητα επιδιώκεται να παρουσιαστεί από το Υπουργείο ως μια πολύ απλή υπόθεση που γίνεται μάλιστα για το καλό των ενδιαφερόμενων, ιδίως των μαθητών. Ας μην ξεχνάμε ότι το βασικό μοτίβο του  Νέου Σχολείου που ετοιμάζουν είναι (υποκριτικά) ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ !

Ειδικά το θέμα της μετακίνησης των μαθητών σε καθημερινή βάση υποβαθμίζεται ως ασήμαντο μπροστά στα φοβερά καλά που θα έχουν (; )ως αντάλλαγμα.

Ακούσαμε πρόσφατα την Υπουργό Παιδείας να λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στις μετακινήσεις πλέον στην εποχή μας και μια απόσταση 15 χιλιομέτρων μπορεί να διανυθεί σε 10 λεπτά!

Ρωτάμε :  Σε ποιους δρόμους ; Με ποιο μέσο; Με το σούπερ αυτοκίνητο του Μπάτμαν ή με τον αλησμόνητο ΚΙΤΤ του Ιππότη της Ασφάλτου; Με οδηγό τον Σουμάχερ ή τον  Αλόνσο; Στην επαρχία των περιορισμένων συγκοινωνιών ή στην Αθήνα των μπλοκαρισμάτων; Ή μήπως υπάρχει έξω από κάθε σπίτι μια Φεράρι  που σε παραλαμβάνει την ώρα ακριβώς που θα τη ζητήσεις και σε αποβιβάζει ακριβώς έξω από το σχολείο;

Και στη δεκαετία του 70 αλλά (δυστυχώς όπως φαίνεται) και στη δεκαετία που διανύουμε οι μετακινήσεις στους ελληνικούς δρόμους  με την ανυπαρξία δημόσιων αξιόπιστων μεταφορών, είναι προβληματικές. Για μια απόσταση 15 χιλιομέτρων το πιθανότερο είναι να χρειάζονται τουλάχιστον 60 λεπτά.

Γιατί το λεωφορείο δεν περνάει την ώρα που το θέλεις εσύ. Γιατί περνάει και από άλλα χωριά για να παραλάβει άλλους μαθητές. Γιατί μπλοκάρει στην κίνηση.

Γιατί έχει να κάνει και άλλα δρομολόγια.

Όλα αυτά είναι η καθημερινή πραγματικότητα την οποία αντιμετώπιζαν πάντα όσοι μαθητές αναγκάζονταν να μετακινούνται χρόνια τώρα. Πιστεύαμε ότι τα πράγματα άλλαζαν αργά προς το καλύτερο. Όμως, όχι μόνον χειροτερεύουν αλλά αντιμετωπίζονται με τέτοια ελαφρότητα που δείχνει ότι υπάρχει από το κράτος μια αναισθησία για τους κινδύνους, τον χαμένο χρόνο και τα χαμένα χρόνια των μαθητών (ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ), των χρημάτων των γονιών τους και την ταλαιπωρία των καθηγητών τους που καλούνται να καλύψουν ό,τι το κράτος αρνείται με πρόφαση παιδαγωγικούς λόγους, αλλά όπως όλοι, πλέον, καταλαβαίνουν με καθαρά οικονομικά κριτήρια.

Εδώ είναι που το ζήτημα φαίνεται ότι είναι αποκλειστικά πολιτικό, και όλα τα άλλα είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Εδώ είναι που μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί αλλά και η τοπική κοινωνία και οι αρχές κάθε δήμου πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορεί να ανέχονται πλέον την κοροιδία και πρέπει να αντιδράσουν!

Άμεσα, ακόμα και αν φαίνεται ότι το ζήτημα δεν τους αφορά.

Η διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης αφορά όλη την κοινωνία.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ "Η ΤΑΞΗ ΜΑΣ" ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΕΝΟΒΑ